بررسی تولید واکه‌های ‌افتاده ‌فارسی در ‌گفتار ‌فارسی‌آموزان ‌ژاپنی‌زبان

زبان ‌فارسی ‌دارای ‌دو ‌واکه­ی ‌افتاده، ‌یکی ‌پسین ‌(/ɒ/) ‌و ‌دیگری ‌پیشین ‌(/a/) ‌است، ‌درحالی­که ‌زبان ‌ژاپنی ‌تنها ‌یک ‌واکه­ی ‌افتاده ‌دارد ‌که ‌به ‌لحاظ ‌واجی ‌پسین ‌و ‌به ‌لحاظ ‌آوایی ‌مرکزی ‌محسوب ‌می‌شود. ‌پرسش ‌پژوهش ‌حاضر ‌آن ‌است ‌که ‌آیا ‌زبان‌آموزان ‌زبان ‌فارسی ‌که ‌زبان ‌اول ‌آن­ها ‌ژاپنی ‌است، ‌قادر ‌به ‌تولید ‌دو ‌واکه­ی ‌افتاده ‌پیشین ‌و ‌پسین ‌زبان ‌فارسی ‌به­صورت ‌متمایز ‌و ‌مجزا ‌از ‌یکدیگر ‌هستند ‌یا ‌خیر. ‌به ‌این ‌منظور، ‌در ‌آزمایشی ‌از ‌زبان‌آموزان ‌ژاپنی‌زبان ‌خواسته ‌شد ‌تا ‌واکه­ی ‌افتاده­ی ‌زبان ‌مادری ‌خود ‌و ‌همچنین ‌واکه‌های ‌افتاده­ی ‌فارسی ‌را ‌در ‌کلمات ‌مثال ‌تولید ‌کنند. همچنین گویشوران بومی زبان فارسی نیز همان کلمات فارسی را تولید کردند. ‌پس ‌از ‌ضبط ‌این ‌داده‌ها، ‌بسامد ‌سازه­ی ‌اول ‌(F1) ‌و ‌سازه­ی ‌دوم ‌(F2) ‌تمامی ‌واکه‌های افتاده ‌اندازه‌گیری ‌شد ‌و بسامد سازه‌های اول و دوم واکه‌های فارسی تولید شده توسط زبان‌آموزان ژاپنی‌زبان ‌با ‌بسامد ‌سازه‌های ‌واکه‌های ‌تولید ‌شده ‌توسط ‌گویشوران ‌بومی ‌زبان ‌فارسی ‌مقایسه ‌و ‌تحلیل ‌آماری ‌شد. ‌نتایج تحلیل‌های آماری ‌نشان ‌داد ‌که ‌زبان‌آموزان ‌ژاپنی ‌دو ‌واکه­ی ‌افتاده ‌فارسی را بدون تفاوت معنادار با یکدیگر ‌و ‌تقریباً مشابه با ‌واکه­ی ‌افتاده ‌ژاپنی ‌تولید ‌می‌کنند.